 |
www.mojefantasy.fora.pl
Forum Fantasy
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Etain
Starożytna
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 969
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
 Wysłany: Czw 20:14, 28 Lut 2008 Temat postu: Mirtologia Skandynawska (Germańska)- Bogowie |
|
|
Baldur- bóg dobra, piękna, światła dnia, czystości, sprawiedliwości i wiosny, najmądrzejszy
Brage- bóg- poeta, witał poległych wojowników we Walhalli
Delling- bóg zmierzchu, mąż Nocy i ojciec Dnia
Forseti- bóg sprawiedliwości, pokoju i prawdy.
Hermond- posłaniec bogów
Hodur- władca ciemności
Odyn- najważniejszy ze skandynawskich bogów. bóg wojny i wojowników, bóstwo mądrości, poezji i magii.
Thor- bóg burzy i piorunów, sił witalnych, rolnictwa
Tyr- bóg wojny, walki i siły, honoru, prawa, sprawiedliwości
Ull- bóg myślistwa i łucznictwa
Eir- bóg zdrowia i leczenia
Nanna- bogini dobra, piękna i wiosny
Sif- bogini zbóż, urodzaju, płodności, miłości i urody
Syn- bogini strzegącą domostwa przed niepożądanymi gośćmi
Frejr- bóg urodzaju, roślinności, pokoju, płodności, bogactwa i radości
Freja- bogini wegetacji, miłości, płodności i magii, patronka wojny
Njörđr- bóg morza
Sol- bogini słońca.
Loki- bóg zniszczenia śmierci i oszustwa.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
Deidarette
Paladyn
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 319
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 4 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Fabianów...wśród pól łąk i lasów ;))
|
| Wysłany: Czw 22:17, 13 Mar 2008 Temat postu: |
|
|
muszę przyznać, ze ta mitologia mnie kręci (razem z japońską...ale o tej drugiej za dużo niestety nie wiem  "http://picsrv.fora.pl/images/smiles/cry1.gif" alt=":hamster_cry:" border="0" /> )
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Etain
Starożytna
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 969
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Czw 22:33, 13 Mar 2008 Temat postu: |
|
|
Postaram sie dać coś więcej o mitologii Japońskiej "http://picsrv.fora.pl/images/smiles/gear_cool2.gif" alt="Cool" border="0" />
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Zagubiona
Rada Mędrców
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 501
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 9 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Pią 0:31, 21 Mar 2008 Temat postu: |
|
|
Podaję rozszerzoną wersję pierwszego postu wraz z nowymi opisami (nie tylko bogów). Mam nadzieję, że nie będziesz mi miała tego za złe Etain.
"font-weight: bold">Asowie </span>- w mitologii skandynawskiej Asami nazywano wielką rodzinę bogów wojny i bogów stwórczych. Pierwsi trzej - Odyn, Vili i Ve, stworzyli świat i wszystko, co go wypełnia z ciała olbrzyma Ymira. Później dołączli do nich następni, potomstwo ich rodziców - Bora i Bestli, pierwszych istot. Dzieci Bora i Bestil łączyły się w pary, rodząc coraz to nowych bogów. Przewodzili Asom: Baldur, Bragi, Frigg, Heimdal, Hod, Hoenir, Idun, Loki, Mimir, Sif, Thor, Tyr i Vali. Postawili twoerdzę Asgard i bronili jej przed wszystkimi intruzami, a zwłaszcza przed olbrzymami, którzy przybywali z zamiarem kradzieży jabłek nieśmiertelności. Jabłka te zapewniały bogom panowanie we wszechświecie.
"font-weight: bold">Asgard</span> - "dom Asów", w mitologii nordyckiej był królestwem bogów, położonym na najwyższym z trzech poziomów bytu, nad Midgardem (domem istot ludzkich) i Niflheimem (domem umarłych). Był nie tyle twierdzą, ile doskonale ufortyfikowaną krainą, gdzie znajdowały się pałace, gospodarstwa, łąki, lasy i jeziora bogów. Pędzili tam żywot taki jak zamożna szlachta na ziemi - dąglądali zbiorów i stad, rządzili służbą, spotykali się na polowaniach, po których zabawiali się na ucztach w specjalnej sali zwanej Gladsheim, gdzie słuchali pieśni bardów. Każdego poranka radzili wspólnie u źródła Urd, gdzie trzy Norny strzegły jednego z korzeni drzewa wszechświata zwanego Yggdrasil. Asgard i Midgard połączone były tęczowym mostem Bifrost, z którego jednak nieczęsto korzystano. Bogowie woleli nadzorować śmiertelników, zaglądając do Midgardu z góry i rzadko odwiedzali świat doczesny.
"font-weight: bold">Odyn</span> - "gniewny"; znany także jako Wodan i Woden był skandynawskim bogiem burzy i bitew. Najczęsciej przedstawiano go jako brodatego wojownika w średnim wieku, dosiadającego ośmionogiego rumaka Sleipnira albo jako wędrowca w niebieskiej pelerynie i kapeluszu z szerokim rondem, wspierającego się na włóczni Gungir. Miał on dar przemiany, mógł przy tym zlnaleźć się w każdej sytuacji i w dowolnym miejscu, a także pokonać śmierć. Przede wszystkim jednak był prawodawcą i władcą bogów oraz śmiertelników, z których żaden nie dorównywał mu mądrością. Śmiertelnikom, którym sprzyjał, zapewniał zwycięstwo w boju. Miał na służbie dwa kruki: Hugina i Munina. Hugin latał po świecie żywych i zbierał informacje, a Munin robił to samo w świecie zmarłych.
"font-weight: bold">Thor </span>- "grzmot"; w mitologii nordyckiej był synem Odyna bądź wywodził się od starszego boga Donara. Był bogiem nieba, na ogół pogodnym i wesołym olbrzymem, nie do opanowania jednak, kiedy ogarniała go złość. Jego bronią był krótki poręczny młot Mjollnir, wykonany przez karłów. Nic nie mogło się ostać pod jego ciosem, a rzucony wracał do ręki Thora jak bumerang. Miał także czarodziejski pas, który podwajał jego siłę, kiedy do włożył. Thor był boskim pogromcą olbrzymów, na które bezlitośnie polował. Przedstawiano go jako krzepkiego wojownika o płomienistej brodzie, na rydwanie obwieszonym rondlami i kotłami, których stukot rodził grzmoty. Rydwan ciągnęły dwie uskrzydlone kozy, Tanngrisn i Tanngniort, które bóg zjadał, kiedy był głodny, po czym przekuwał ich kości swoim Mjollnirem do nowego życia.
"font-weight: bold">Loki</span> - zarazem najstarszy i najmłodszy z bogów. Istniał, zanim cokolwiek innego zaistniało: był wówczas ideą, źródłem irracjonalności i psoty. Darami, jakie przekazał pierwszym istotom ludzkim, były pożądanie i namiętność. Loki jest nieprzewidywalny i trudny do kontrolowania. Czasami bywa ujmujący oraz pomocny, czasami zaś psotny, podstępny i nieokiełznany. Miał dar przemiany i mógł dowolnie zmieniać postać. Do jego potomstwa zaliczają się m.in. wilk-olbrzym Fenrir, władczyni świata umarłych Hel, wąż Jormundgand i ośmionogi ogier Sleipnir. W epoce chrześcijańskiej Loki był utożsamiany z diabłem.
"font-weight: bold">Fenrir </span>- syn Lokiego, który ma postać wilka. Kiedy wprowadzono go do Asgardu, zaopiekował się nim Tyr, karmił udźcami bydlęcymi i bawił się z nim, jakby miał do czynienia z przymilnym szczeniakiem. Tymczasem Fenrir dorastał i wkrótce zaczął napawać przerażeniem cały Asgard. Bogowie postanowili, że należy go związać, zanim zniszczy wszechświat. Wyprosili u karłów czarodziejski sznur, ukręcony z kociej tajemniczości, kobiecego oddechu i ptasiego śpiewu, po czym rzucili Fenrirowi wyzwanie, by zerwał pęta. Fenrir zgodzil się na spętanie, pod warunkiem, że któryś z bogów włoży swoje ramię w jego szczęki jako zastaw i gwarancję uczciwych zamiarów. Zgłosił się Tyr. Ale kiedy Fenrir zorientował się, że lina jest nierozerwalna, podobnie jak jest niewidzialna, i że już nigdy nie wyzwoli się, ze złości odgryzł Tyrowi ramię. Od tej pory związany Fenrir nie zagraża światu, który spokojnie oczekuje dnia Ragnarok.
"font-weight: bold">Freya</span> - "pani"; była boginią pożądania. Pełniła w mitach skandynawskich dość bierną rolę. Była raczej obiektem pożądania bogów, karłów i olbrzymów niż osobą działającą na własny rachunek. Do jej obowiązków należała także opieka nad kobietami w połogu i władanie na poły śmiertelnymi herosami poległymi w boju - przewidziała bowiem walkiriom.
"font-weight: bold">Walkirie </span>- "wybierające poległych"; były w mitach skandynawskich i germańskich zbrojnymi kobietami, które służyły Odynowi. W niektórych przekazach mówi się, że były trzy nieśmiertelne walkirie, w innych, że trzy razy dziewięć - przy czym niektóre były smiertelne. Białoskóre i złotowłose, galopowały w pełnej zbroi nad polem bitewnym i śpiewając wojenne pieśni, zbierały dusze poległych bohaterów, aby je zabrać do Walhalli. Tam zdejmowały zbroje i przywdziewały nieskazitelnie białe suknie, w których usługiwały ucztującym bohaterom: podawały im jadło i napoje, śpiewały i tańczyły, a także - choć były wiecznymi dziewicami - dostarczały im uciech łoża.
"font-weight: bold">Walhalla</span> - "pałac poległych"; w mitach skandynawskich i germańskich była wspaniałym pałacem Odyna w Asgardzie. Duch pałacu tworzyły tarcze wsparte na włóczniach. Liczył 450 drzwi, każde zaś były dostatecznie szerokie, by mógł przez nie wkroczyć oddział 800 ludzi. Do Walhalli trafiali prowadzeni przez walkirie bohaterowie polegli w walce, a także - choć nie jest to do końca pewne - żony lub kochanki, które towarzyszyły zmarłym mężom przy stosach pogrzebowych. W Walhalli wszystkie rany poległych wojowników znikały tak, że mogli spędzać czas na ćwiczeniu wojennych umiejętności oraz nocnych ucztach. Kiedy nadejdzie Ragnarok, wszyscy oni wyruszą do boju po stronie bogów.
"font-weight: bold">Ragnarok </span>- "zagłada bogów"; w mitologii skandynawskiej oznacza koniec obecnego cyklu stworzenia. Choć dzień ten jeszcze nie nadszedł, ciąg wypadków, które do niego prowadzą, już się rozpoczął. Z chwilą gdy bezpieczenstwo Asgardu i nieśmiertelność zawisły od oszustwa, bogowie utracili doskonałość, a ich los został przesądzony. Kiedy nastąpi koniec świata, siły zła powstaną do walki z siłami światła i Asgard zostanie zniszczony. Jego mury, zburzone w walce z Wanami, a odbudowane już nie przez bogów, lecz przez śmiertelnego olbrzyma, upadną, a kraina i jej mieszkańcy znikną i wszelki ślad po nich zaginie.
"font-weight: bold">Nibelungowie </span>- w mitach skandynawskich byli początkowo "elfami światła", żyjącymi w Alfheimie - podziemnym królestwie, gdzie pracowali i gromadzili światło pod postacią złota. W późniejszych germańskich mitach Nibelungowami nazywano lud, który mieszka w Europie Środkowej lub Południowej. W pierwszej części trzynastowiecznej "Pieśni Nibelungów" uprawiali oni ziemię u źródeł Renu, a ich wodzem był bohaterski Zygfryd. W drugiej części Nibelungowie połączyli się z ludem żyjącym na zachód od nich, na terenach dzisiejszej Burgundii, a rządzonym przez królową Krymhildę.
"font-weight: bold">Miecz Balmunga</span> - sławny miecz Sigurda (Zygfryda), stworzony przez karła Albericha. Kowal Regin przekuł go dlań. Miecz ten należał wcześniej do ojca Zygfryda i symbolizował królewską władzę Sigmunda, nim po jego przejściu do Walhalli został połamany przez Odyna. Posługując się tym mieczem, sigurd zabił smoczego brata Regina - Fafnira, i ukradł jego złoty skarbiec (Nie wiem czy słusznie, ale ten meicz kojarzy mi się z Andurilem z "WP").
"font-weight: bold">Pierścień Nibelungów</span> - magiczny pierścień stworzony przez karła Albericha, posiadający nieograniczoną moc wyrabiania złota. Alberich zmuszony był go oddać, jednak zanim się z nim rozstał, napełni go mocą sprowadzania śmierci na każdego, kto wszedł w jego posiadanie.
"font-weight: bold">Siguard </span>- "zwycięstwo pokoju"; w mitach skandynawskich (w germańskich był znany pod imieniem Zygfryd) należał do rodziny Volsunga, potomków Odynai śmiertelników. Był synem Sigmunda, urodzonym po śmierci ojca i wychowanym przez kowala Regina, który przekuł dla niego czarodziejski miecz. Losy Siguarda opiszę kiedyś w osobnym poście.
"font-weight: bold">Regin</span> - w mitach skandynawskich był bratem Fafnira i Otra. Kiedy Loki zabił Otra, Regin i Fafnir zażądali, by wykradł dla nich skarb karłów-złotników, zawierający całe bogactwo wszechświata. Kiedy już go dostali, Fafnir przemienił się w smoka, ułożył się na skarbie i strzegł go, a wówczas zazdrosny Regin zaczął obmyślać sposoby, by wykraść skarb dla siebie. Usynowił i wychował prawnuka Odyna, bohatera Siguarda, po czym namówił go, żeby zabił Fafnira i zabrał złoto. Kiedy Siguard wykonał zadanie, Regin postanowił podejść go przez zaskoczenie i odebrać łup - plan jednak nie udał się, gdyż ptaki ostrzegły Siguarda i ten uderzył pierwszy, zabijając Regina.
"font-weight: bold">Alberich</span> - "pracujący w ogniu"; w mitach nordyckich był karłem, który stworzył magiczny pierścień z nieograniczoną mocą wyrabiania złota. W ten sposób został panem złota we wszechświecie, dopóki Loki nie zażądał, aby oddał pierścień Reginowi i Fafnirowi, płacąc w ten sposób za zabicie ich brata Otra. Alberich zaproponował, że odda całe złoto z wyjątkiem pierścienia - chciał bowiem użyć go do odtworzenia karlego skarbca. Mimo to Loki nalegał na oddanie również pierścienia, na co Alberich w końcu przystał. Zanim to jednak zrobił, napełnił go mocą sprowadzania śmierci na każdego, kto wszedł w jego posiadanie.
"font-weight: bold">Brynhild </span>- "brązowowłosa"; w mitach nordyckich była najpiękniejszą z walkiri. Ponieważ odmówiła względów Odynowi, pogrążył ją we śnie i umieścił na szczycie góry w płomiennym kręgu. Mógł ją zbudzić tylko smiertelnik dość odważny, by przedrzeć się przez płomienie. Jej miłość do niego miała zniszczyć ich oboje. Brynhild odnalazł Siguard, zakochał się w niej i jako dowód zaręczyn ofiarował złoty pierścień wykonany przez Albericha i napełniony przez niego mocą zniszczenia każdego, kto go nosi. W ten sposób przekleństwo Odyna wypełniło się. Siguard (po tym jak podano mu napój zapomnienia) obiecał małżeństwo królowej Nibelungów - Gudrun, a swego przyrodniego brata Gunnara wysłał, by poślubił Brynhild. Kiedy Gunnar nie zdołał przejść przez ognisty krąg, Siguard przybrał jego postać i zabrał magiczny pierścień. Brynhild zemściła się za porzucenie, zdradzając swojemu przyrodniemu bratu miejsce na plecach Siguarda, które było nieodporne na zranienia. Namówiła Guttorma, żeby zabił Siguarda, a potem rzuciła się w płomienie jego stosu pogrzebowego.
Post został pochwalony 2 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Etain
Starożytna
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 969
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Pią 9:24, 21 Mar 2008 Temat postu: |
|
|
Peqwnie, że nie. Po to są tu tematy by je rozwijać dyskutując o nich i dodając nowe fakty "http://picsrv.fora.pl/images/smiles/gear_cool2.gif" alt="Cool" border="0" />
Na przyszłość (kieruję to zarówno do ciebie jak i innych użytkowników, któzy będą zamieszczac artykuły) jak podajecie cos NIE swojego autorstwa to podajcie źródło.
Jeżeli tekst jest twojego autorstwa- to OK, jednak jeśli nie to na przyszłość pamiętaj "http://picsrv.fora.pl/images/smiles/gear_wink2.gif" alt="Wink" border="0" />
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Zagubiona
Rada Mędrców
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 501
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 9 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Pią 19:16, 21 Mar 2008 Temat postu: |
|
|
Oczywiście, juz się poprawiam. Źródłem informacji był artykuł (str. 260-269) zamieszczony w Kompendium Kawaii nr 4.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Etain
Starożytna
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 969
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Czw 20:10, 08 Maj 2008 Temat postu: |
|
|
"font-weight: bold">Początek świata</span>
My mówimy: „na początku było słowo”, starożytni Grecy mówili: „na początku był chaos”, a starożytni Skandynawowie/ germanie mawiali: „na początku była czeluść, ogromna i ciemna”- czyli Gyinungagap. Z niego wyłoniła się kraina zwana Niflheim (kraina wiecznego mrozu) oraz Muspelheim (królestwo ognia). Pośrodku Niflheimu znajdowal się krater, który wypełniały wody jeziora Hvergelmir- matki wszystkich rzek na świecie. Jedna z nich Elwag przekroczyła granice krainy wiecznego mrozu i zaraz po tym wszystkie rzeki, z którymi się zetknęła zamarzły na całe wieki. Gdy z Muspelheimu powiał ciepły wiatr lody zaczęły topnieć. Z gliny która wtedy powstała narodził się olbrzym Ymir i krowa Audumhla. Przez kolejne wieki istoty te wegetowały razem- Audumhla zlizywała lód, a Ymir żywił się jej mlekiem. Pewnego razu olbrzym spocił się i tak narodzili się olbrzymowie. Krowa Audumhla wylizała postać boga Buriego- założyciela rodu Asów. Najpierw sam z siebie zrodził boga Borra, a potem wespół z olbrzymką Bestlą spłodził troję bogów: Odyna, We i Wiliego.
Dzieło stworzenia świata jaki znamy potoczyło się przy udziale tych trzech braci, którzy aby to uczynić zabili Ymira, a z każdej części jego ciała powstawał kolejno świat: z czaszki powstało niebo; z pędu jaki się wytworzył podczas tworzenia nieba powstały chmury, z żaru krainy ognia ukuto gwiazdy; krew olbrzyma najpierw zatopiła wszystkie jego dzieci, które były gigantami (z wyjątkiem jednej pary), a potem stały się morzami i rzekami; z ciała powstały lądy; z kości powstały góry; z włosów trawa.
Z gnijących wnętrzności bogowie stworzyli mroczne istoty takie jak np. trolle. Na czterech krańcach świata Odyn rozstawił czterech krasnoludów: Austriego, Westiego, Nordiego i Sudriego, których zadaniem było „dźwiganie” świata. Midgard oplatał dookoła swym cielskiem żyjący w morzy wąż- potwór Jormungand.
"font-weight: bold">Stworzenie człowieka.</span>
Zdarzyło się pewnego razu, że trzech boskich braci (Odyn, We i Wili) przechadzali się brzegiem morza. Dostrzegli wtedy dwa kawałki drewna: z jesionu stworzyli mężczyznę (Aske), a z oplatającej go olszy kobietę (Emble). Odyn dał im kształt, duszę i tchną w nich życie, a potem stworzył Midgard. Wili dał Aske i Emble rozum i ruch, a We uczucia.
Ludzkie istnienia miały swoje duchy opiekuńcze nazywały się fylgie. Podaje się, że były one rodzaju żeńskiemu i towarzyszyły człowiekowi na każdym etapie jego życia- niczym aniołowie stróżowie. Czasem zobaczyć je można było we śnie jednak największym prawdopodobieństwem zobaczenia swojej fylgii było dopiero w chwili śmierci.
Innymi boginkami były zamieszkujące okolice korzeni Yggrasilla norny. Przedstawiane były jako trzy niewiasty: młoda dziewczyna, dorodna kobieta i starucha- każda z nich reprezentowała trzy kryteria podziału czasu: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Tkały one przeznaczenie dla każdej żywej istoty, naznaczały karby na kijach co równało się długości życia danego człowieka i przecinały nić życia gdy nadszedł już czas.
Mity tłumaczą także powstanie kast w społeczeństwie Skandynawów/ Germanów. Pewnego razu bóg Heimall zszedł na ziemię i wstąpił w gościnę do pary gospodarzy. Nie ugościli go jednak zbyt dobrze, więc dziewięć miesięcy później urodził im się szpetny i pokraczny syn. Nazwano go Thrall i gdy dorósł poślubił równie szpetną niewiastę i zapoczątkował ród niewolników.
Drugi raz Heimall zawitał w gościnę do domu pary pracowitych i zadbanych gospodarzy, którzy ugościli go lepiej niż poprzednio. I znów dziewięć miesięcy po wizycie boga parze narodził się syn imieniem Karl. Gdy dorósł pojął za żonę dziewczynę równie zadbaną co on i pracowitą- dali oni początek rodu chłopów.
Po raz trzeci bóg Heimall zawitał to drzwi śmiertelnych gospodarzy. Para była najpiękniejsza ze wszystkich trzech, ich dom była najbardziej zadbany i pełen przepychu. Nie żałowali też niczego gościowi i za to dziewięć miesięcy później urodził im się syn Jarl. Chłopiec wyrósł na przystojnego, zaradnego młodzieńca nie posiadającego w sercu cienia lęku. Bóg upodobał go sobie i nadał mu nowe imię- Rig i obdarzył wiedzą niezbędną do pisania i czytania run. To owy młodzieniec dał początek rodowi władców.
"font-weight: bold">Podział wszechświata.</span>
Wyobrażeniem wszechświata był jesion Yggdrasill. Miał on jeszcze kilka innych nazw: Mimameid, Irminsul. U szczytu sięgał dwóch krain Asgardu i Wanheimu- które zamieszkiwały dwa potężne rody bogów: Asowie i Wanowie. Poniżej znajdowała się Alfeim- kraina elfów, Midgard- świat ludzi, Jötunheim (zwany też Utgård) - siedziba lodowych olbrzymów, Hrimthursheim- kraina oszronionych olbrzymów, Muspelheim- kraina ognistych olbrzymów, a na samym dole drzewa znajdowały się Svartheim- królestwo karłów i Niflheim- świat zmarłych.
Choć już w sumie powiedzieliśmy sobie trochę o dziewięciu krainach nordyckiego wszechświata to przybliżę najważniejsze z nich. Zacznijmy od "font-weight: bold">Midgardu</span>- jednym słowem świat w którym my żyjemy i jakim go widzimy. Po śmierci człowiek udawał się do "font-weight: bold">Niflheimu</span> (Krainy Mgieł)- świata umarłych, którego jak wspomniałam nie należy utożsamiać z piekłem w pojęciu jakie znamy! Były to po prostu zaświaty do której trafiali ci, którzy nie polegli w boju. Hel prowadziła ich po ścieżkach owego świata by nie zbłądzili narażając się olbrzymce Modgud i smokowi Nidhögga, który wysysał dusze z ich jestestwa. Na dnie krainy umarłych płynął strumień, którego nie potrafili przekroczyć przeklęci za życia i śmierci, wilkołaki i wiedźmy. Wejścia do krainy Niflheimu strzegły także dwie rzeki: Gjöll i Leipt.
Jak już wcześniej wspomniałam "font-weight: bold">Asgard i Wanheim</span> zamieszkiwali bogowie:
"font-weight: bold">
Asowie do których zaliczamy:</span> Baldura, Brage , Bølværka, Dellinga, Forseti, Hajmdala, Hermoda, Hødera, Hønera, Kvasera, Magniego, Modi,Oda,Odyna, Sommera, Svåsuda, Thora , Tyra, Ulla, Waliego, We, Widara, Wiliego, Wintera, Eir, Fjørgyn, Frigg, Fulla, Gefion, Gersimi ,Gna, Hlin, Hnoss, Idunn, Lofn, Nanna, Saga, Sif, Sigyn ,Snortra , Syn , Var ,Vår
"font-weight: bold">Wanowie do których zaliczamy</span>: Frejr, Freja, Måne, Njord, Sol
Obie te krainy miały swoją geografię jednak nie będziemy się nią szczegółowo zajmować poza dwoma wyjątkowymi miejscami. Jednym z nich jest "font-weight: bold">Walhalla</span>- kraina do której trafiali tylko ci, którzy polegli w boju (taką śmierć wikingowie uważali za najbardziej chwalebną). Samą Walhallę opisywano jako miejsce otoczone potężnymi murami, a wstępu do którego broniło 540 bram. Najważniejsza z nich nazwana była Walgind- nigdy jej nie zamykano. Niedaleko tej właśnie tej bramy był przykuty do skały wilk, którego codziennie rozdziobuje orzeł. Wnętrze Walhalli udekorowane jest zbrojami i bronią wojowników, którzy do niej trafili.Na ścianach były poumieszczane złote dzidy, na suficie porozwieszane złote tarcze, a dookoła leżało mnóstwo złotych zbroi. Do owego raju z pola bitwy wojowników zabierały Walkirie- córki Odyna. Były to przepięknej urody i wiecznej młodości dziewice odziane w zbroję i wyposażone w broń. Po przybyciu do wrót tego cudownego pałacu byliśmy witani przez Bragi’ ego- boga poezji i skaldów. Po przekroczeniu pałacowego progu mogliśmy nacieszyć oczy opisanym wcześniej przeze mnie wspaniałym wnętrzem pałacu i zasiąść do uczty podczas, której usługiwały nam Walkirie. Na owych ucztach podawano dzika- Sahrimnir’a, który miał to do siebie, że zabity, upieczony i podany na ucztę po spożyciu ożywał, stając się gotowym na kolejną ucztę, która miała się odbyć następnego wieczoru. Prócz tego otrzymywaliśmy do picia w rogach wino, bądź mleko kozy Heidrun. Po uczcie udawano się na spoczynek, a rankiem wyruszano na rozgrywające się przez cały dzień bitwy, które zawsze kończyły się zwycięsko. Następnie wraz z zajściem słońca udawano się na następną ucztę, później rankiem na bitke i tak w kółko.
W Asgardzie istniało jeszcze jedno szczególne miejsce- "font-weight: bold">Gimle.</span> Trafić do niego mieli wszyscy dobrzy ludzie, będący uczciwymi za życia- wybrańcy, którzy przetrwaliby Ragnorak Było to wzgórze na którym znajduje się najwspanialsze miasto jakie kiedykolwiek powstało, a przyroda je otaczająca sprawia, że jest to najpiękniejsze miejsce jakie mogło się wyśnić ludziom, a położone było na południowym końcu Asgardu. Gimle, miało stanąć ludzi otworem wtedy gdy cały znany ówczesnym ludziom świat zginie, wraz z tym co nazywali niebem, czy piekłem- łatwo nam zrozumieć o co w tym chodzi, gdyż sami wierzymy w Sąd Ostateczny...
"font-weight: bold">Ragnarök.</span>
Czyli koniec świata- apokalipsa. Niektórzy badacze uważają, że opowieści o Ragnaröku wywodzą się z okresu gdy w Skandynawii zaczęło szerzyć się chrześcijaństwo (nawiązania do Apokalipsy Św. Jana). Niemniej Ragnarök poprawnie tłumaczyć powinno się jako „zmierzch bogów”.
Ragnarök poprzedzi śmierć Baldura; narodziny trójki dzieci Lokiego: gigantycznego wilka Fenrira, bogini Hel oraz Węża Jormunganda; niezwykle długa i surowa zima odpowiadająca trzem zwykłym podczas której zamarznie cały Midgard, zniknie wszelka molarność, a wszystko to co będzie dziać się na świecie przeżyje tylko dwójka ludzi, która schroni się w gałęziach Yggdrasilla (Lif i Lifthrasir). Wąż wyjdzie z wody na ląd, a Loki, wraz z olbrzymami i innymi sprzymierzonymi mu potworami, na statkach, aby zemścić się na swych wrogach. Hajmdal (bóg-strażnik przejścia ze świata śmiertelników, Midgardu, do świata bogów, Asgardu), widząc zbliżających się wrogów, zagra po raz ostatni na rogu Gjallarhorn, tak głośno, że słychać go będzie we wszystkich dziewięciu światach. Odyn wyprowadzi swych wojowników z Walhalli, by wzięli udział w bitwie. Odyn zginie jednak pożarty przez Fenrira. Pomści go Widar. Na widok śmierci Odyna Frigg zapłacze po raz drugi. Loki i Hajmdal pozabijają się nawzajem. Thor zgładzi straszliwego węża Jormunganda, lecz sam umrze od jego jadu. Tyr zginie w pojedynku z Garmem, jednocześnie go zabijając. Zginą wszyscy bogowie, a armia Lokiego będzie walczyć z wojownikami Walhalli do samego końca .Na koniec ognisty olbrzym Surtr, władca Muspelheimu, używając płomiennego miecza zemsty, podpali Asgard i pozostałe światy. Wtedy wszystko zostanie zniszczone.
Po spaleniu Asgardu wody oceanu podniosą się do takiego stopnia, iż zaleją wszystko wraz z Yggdrasillem. Nadejdzie taki czas, że wody w końcu opadną, a z nich wyłoni sie nowy świat zwany Gimle, którym rządzić będzie zmartwychwstały Baldur (który na swe ponowne przyjście oczekiwał skryty w Niflheimie). Lif i Lifthrasir- jedynie ludzie, którzy ocaleli dadzą początek wszystkim rozumnym rasom. Od tej pory wszyscy żyć będą w harmonii i szczęściu.
"font-weight: bold">Ważniejsze święta.</span>
"font-weight: bold">ŚWIĘTO JUL ( 20 - 31 GRUDNIA) </span>
najważniejsze ze świąt w norskim kalendarzu, święto kiedy kończyły się zimowe ciemności, a następnego dnia dzień miał być dłuższy - dlatego też Jul to święto nadziei - święto końca i początku wszystkiego.
"font-weight: bold">THURSEBLOT - NOC STYCZNIOWEJ PEŁNI </span>
chętnie obchodzone przez ludy Norse święto poświęcone wikińskiemu bogowi Thorowi (bogowi burzy i gromów, najsilniejszemu z asgardzkich wojowników) - zwane Dniem Thora.
"font-weight: bold">DISTING ( 2 LUTEGO) </span>
święto przedwiośnia oraz dostatku i dobrobytu.
"font-weight: bold">VALISBLOT (14 LUTEGO)</span>
Dzień Valego - święto celebrowane ku czci najmłodszego syna Odyna, mściciela swojego brata promiennego Baldura.
"font-weight: bold">OSTARA (20 - 21 MARCA)</span>
święto Bogini Odrodzenia Wiosennego - Ostary, święto płodności, urodzaju odnowy i radości.
"font-weight: bold">
WALPURGIS (22 KWIETNIA - 1 MAJA) </span>
święto celebrowane aby upamiętnić dziewięć nocy jakie spędził Odyn na Drzewie Świata - Yggdrassillu. O północy rozpoczynała się feria ognowiych barw - rozpalano ogniska i znowu światło przejmowało rządy nad ziemią. Noc Walpurgi jest magiczna, to czas kiedy umarli wracają na ziemię, czas kiedy odbywają się sabaty czarownic. Święto Walpurgi połączone zostało w późniejszym okresie kiedy ludy Norse zaczęły stosować cztery pory roku ze świętem Thrimilci - pierwszym dniem lata.
"font-weight: bold">EINHERJAR (30 MAJA)</span>
święto to obchodzone było na cześć wojowników, którzy polegli w chwale na polu bitwy i przebywali w jednym z pałaców Odyna w Asgardzie - w Valhalli.
"font-weight: bold">SIGURDSBLOT (9 CZERWCA)</span>
dzień poświęcony wielkiemu bohaterowi - Sigurdowi, pogromcy smoka Fafnira.
"font-weight: bold">MIDSUMMER ( 20 - 21 CZERWCA) </span>
okres nocy świętojańskiej - w tych dniach obchodzone było letnie przesilenie, czas kiedy noc była najkrótsza a dzień najdłuższy. Święto upamietniało smierć Baldura, który odradzał się dopiero w okresie Jul.
"font-weight: bold">LITHASBLOT (31 LIPCA - 1 SIERPNIA) </span>
święto plonów ku czci bogini Jord - bogini ziemi, podczas którego dziękowano jej za dobry urodzaj, za hojność. W tym dniu dzielono się z potrzebującymi swoimi zbiorami.
"font-weight: bold">MABON (22 - 23 WRZEŚNIA)</span>
dożynki, święto kończące żniwa. W tym czasie rozpoczynał się okres produkcji słynnego wikińskiego miodu pitnego.
"font-weight: bold">WINTERNIGHTS (29 PAŹDZIERNIKA - 2 LISTOPADA) </span>Święto Zimowych Nocy - w tradycji ludów Norse rozpoczęcie sezonu zimowego. Poświęcone również zmarłym, których w tych dniach szczególnie mocno wspominano. Święto wróżb i odczytywania przyszłości, pełne magii i mistycyzmu. Według wikińskich wierzeń ktoś kto spędził noc 31.10/ 1.11 na grobie zmarłego mógł wzmocnić swą magiczną moc lub poetycki talent.
*************************************************************
Tekst w dużej mierze mojego autorstwa poza: opisem świąt, które zapożyczyłam z: <a href="http://www.yggdrasillthing.fora.pl" target="_blank">http://www.yggdrasillthing.fora.pl</a> , a także fragment opisujący walki pomiędzy bogami podczas Ragnoraku, który wzięłam z Wikipedii "http://picsrv.fora.pl/images/smiles/gear_wink2.gif" alt="Wink" border="0" />
Post został pochwalony 1 raz
Ostatnio zmieniony przez Etain dnia Nie 22:13, 11 Maj 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
Etain
Starożytna
Dołączył: 28 Lut 2008
Posty: 969
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/5
|
| Wysłany: Nie 22:14, 11 Maj 2008 Temat postu: |
|
|
PS. Poszerzyłam akapity o stowrzeniu świata i o ludziach bo znalazłam dość ceiakwe info i postanowiłam je zamieścić "http://picsrv.fora.pl/images/smiles/gear_wink2.gif" alt="Wink" border="0" />
Post został pochwalony 0 razy
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Możesz pisać nowe tematy
Możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
